Zayıf Dolar Küresel Yatırım Trendlerini Yeniden Tanımlayacak mı?

Hikâyenin temelinde ABD para politikasına ilişkin değişen duyarlılık yatıyor. Enflasyon ılımlı seyretmeye devam ettikçe ve ekonomik veriler yumuşamaya başladıkça, piyasa giderek artan bir şekilde Federal Rezerv'in önümüzdeki çeyreklerde faiz indirimlerine yönelebileceği fikrine yöneliyor. Daha zayıf bir dolar görünümü, karşıt bir görüşten ziyade hızla fikir birliği haline geliyor.

Ancak bu söylemi yönlendiren sadece Fed değil. Dolar, yenilenen ticaret gerilimlerinin de baskısı altında. Washington'un tarife öncelikli yaklaşımı, 2025 yılının başından bu yana kilit ticaret ortaklarıyla sürtüşmeyi yeniden alevlendirdi. Bu durum sadece küresel tedarik zincirlerini karmaşıklaştırmakla kalmıyor, aynı zamanda varsayılan ticari uzlaşma para birimi olarak dolara yönelik uluslararası talebi de azaltıyor. Daha geniş bir düzeyde, dünya genelindeki merkez bankaları dolar rezervlerine olan maruziyetlerini yavaş yavaş azaltıyor, altın ve alternatif varlıklara yeniden tahsis ediyor. Ve tüm bunlar ABD'nin federal borcu 36 trilyon USD gibi şaşırtıcı bir seviyeye doğru ilerlerken gerçekleşiyor ki bu da doğal olarak uzun vadeli mali disiplin konusunda soru işaretleri yaratıyor.

‍

Son on yılda doların gücü, ABD varlıklarının Avrupa ve Asya'daki benzerlerinden daha iyi performans göstermesiyle desteklendi. S&P 500 yükseldi ve sermaye Amerikan hisse senetlerine, tahvillerine ve teknoloji odaklı inovasyona aktı. Ancak değerlemelerin on yılın en yüksek seviyelerinde seyretmesi ve yatırımcı iştahının temkinli hale gelmesiyle birlikte bu güç giderek azalıyor. ABD Doları artık bir zamanlar sahip olduğu çekim gücüne sahip değil.

Karmaşıklığa bir başka katman daha ekleyen şey ise, politika güdümlü bir dolar devalüasyonunun potansiyel olarak yeniden canlanmasıdır. Trump yönetiminin "Mar-a-Lago Anlaşması" olarak adlandırılan ve ABD dolarının müzakere edilmiş değer kaybı yoluyla küresel ticaret ve döviz dengesizliklerini ayarlamaya yönelik kasıtlı bir çaba olan bir öneriyi araştırdığı bildiriliyor. Gerekçe açık: daha zayıf bir dolar Amerikan ihracatını daha rekabetçi hale getirecek, ticaret açığını daraltacak ve siyasi bir öncelik haline gelen yerli üretimin canlanmasına yardımcı olacaktır.

Bu tür bir oyun kitabı ilk kez kullanılmıyor. 1985 yılında Plaza Anlaşması benzer bir şeyi başarmış, koordineli döviz müdahalesi sadece üç yıl içinde doların yen karşısındaki değerinin %50 düşmesine yol açmıştı. Strateji ticareti rahatlatmış olsa da, uzun vadeli etkileri daha az faydalı oldu - özellikle de daha sonra "Kayıp On Yıllar" olarak bilinen döneme giren Japonya için.

‍

Eğer Mar-a-Lago Anlaşması şekillenirse, doların uzun vadeli değeri üzerindeki etkileri derin olabilir. Döviz kurlarının ötesinde, planın bazı bölümlerinin ABD borçlarının bir kısmının sürekli tahvillere dönüştürülmesini içerdiği bildiriliyor; bu fikir yasalaştığı takdirde ABD Hazine tahvillerinin 'risksiz' bir ölçüt olarak görülmesine meydan okuyacaktır. Böyle bir hamle, ülke riskinin büyük ölçüde yeniden fiyatlandırılmasını tetikleyebilir ve küresel sermaye akışlarını temelden değiştirebilir.

Zayıflayan doların etkisi diğer büyük para birimlerinde de hissedilmeye başlandı. İsviçre frangı ve avro yılbaşından bu yana çift haneli kazançlar elde ederken, Japon yeni, İngiliz sterlini ve Avustralya doları da duyarlılıktaki değişimden yararlandı. Uluslararası yatırımcılar, özellikle de varlıklarını HKD veya AUD'de tutanlar için, ileriye dönük yol dikkatli bir navigasyon gerektiriyor.

Küresel ticaret dinamikleri değişirken ve sermaye piyasaları yeni jeopolitik gerçeklere tepki verirken, portföy çeşitlendirmesi sadece bir strateji değil, bir gereklilik haline geliyor. Dünya daha az baskın bir dolar etrafında yeniden dengelenirken, yatırımcılar küresel düşünmeli, akıllıca yeniden tahsis yapmalı ve daha çok kutuplu bir finansal sisteme hazırlanmalıdır.

‍